Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 05-12-2017 r. – 0113-KDIPT2-1.4011.333.2017.2.RK

Możliwości opodatkowania przychodów z działalności gospodarczej podatkiem liniowym

UZASADNIENIE

W dniu 26 września 2017 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) w związku z czym pismem z dnia 9 listopada 2017 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.333.2017.1.RK, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w związku z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 9 listopada 2017 r. (data doręczenia 9 listopada 2017 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 15 listopada 2017 r. (data wpływu 22 listopada 2017 r.), nadanym za pośrednictwem ….. w dniu 16 listopada 2017 r.

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca, będący polskim rezydentem podatkowym, był zatrudniony na podstawie umowy o pracę na stanowisku Dyrektora ds. Handlu i Administracji ….. Sp. z o.o. (dalej: jako Spółka lub ….) z siedzibą w ……

Na dzień 1 stycznia 2017 r. Jego obowiązki obejmowały następujący zakres:

• obsługę procesów sprzedażowych na rzecz klientów pracodawcy przypisanych do pracownika, w szczególności realizację składanych przez nich zamówień, z udziałem kadry technicznej pracodawcy;

• nadzór nad realizowaniem zamówień klientów pracodawcy nieprzypisanych do pracownika;

• zarządzanie pionem sprzedażowym pracodawcy, w szczególności wydawanie pracownikom zajmującym się sprzedażą poleceń w ramach ich obowiązków służbowych;

• nadzór nad realizacją ustalonej przez Zarząd pracodawcy polityki sprzedażowej;

• wyszukiwanie klientów i nawiązywanie z nimi relacji handlowych, negocjowanie warunków sprzedaży, podtrzymywanie relacji z kluczowymi klientami;

• kreowanie polityki handlowej pracodawcy;

• wyszukiwanie dostawców i negocjowanie z nimi warunków współpracy z pracodawcą;

• opracowywanie i wdrażanie polityki reklamowej firmy, zarządzanie stroną internetową oraz strategią ekspansji firmy w Internecie;

• opracowywanie planów sprzedażowych i bezpośredni nadzór nad pracownikami działu sprzedaży w celu osiągnięcia założonych celów;

• kierowanie pracą działu handlu, serwisu maszyn oraz administracji – zarządzanie pracownikami tych działów, planowanie ich rozwoju osobistego oraz motywowanie do osiągnięcia założonych celów;

• prowadzenie działań rekrutacyjnych działu handlu, serwisu maszyn oraz administracji;

• zarządzanie flotą samochodową;

• controling w zakresie doboru przez spółkę najkorzystniejszych dostawców energii elektrycznej, usług telekomunikacyjnych oraz racjonalnego wykorzystywania floty samochodowej;

• planowanie kalendarza imprez targowych, organizacja tych imprez i kierowanie personelem realizującym te zadania (budowanie stoiska, dobór i transporty maszyn, aranżacja itd.).

Miesięczne wynagrodzenie Wnioskodawcy z tytułu umowy o pracę obejmowało:

• płacę zasadniczą brutto w wysokości 4 000 zł,

• dodatek funkcyjny w wysokości 1 000 zł,

• nagrodę za wyniki sprzedaży wg ustalonych odrębnie zasad,

• premię uznaniową.

Od końca 2016 r. do dnia 23 lipca 2017 r. Wnioskodawca przebywał na urlopie rodzicielskim. Z tej przyczyny w 2017 r. nie wykonywał On w ramach stosunku pracy żadnych czynności na rzecz Spółki – pracodawcy. Z dniem 24 lipca 2017 r. doszło zaś do rozwiązania umowy o pracę za porozumieniem stron. Z tytułu niewykorzystanego urlopu Wnioskodawca otrzymał od swojego pracodawcy ekwiwalent pieniężny.

Wnioskodawca do dnia 31 stycznia 2017 r. prowadził również jednoosobową działalność gospodarczą, polegającą na świadczeniu usług wsparcia biznesu (główne PKD 70.22.Z – pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania). Działalność ta została zawieszona we wskazanej wyżej dacie, po czym wznowiono ją w dniu 5 września 2017 r. W ramach tej działalności Wnioskodawca wykonał w 2016 r. usługę na rzecz Spółki opodatkowaną na zasadach ogólnych, tj. wg skali podatkowej.

Podkreślić jednak należy, że w 2017 r., Wnioskodawca w ramach swojej działalności nie świadczył na rzecz Spółki żadnych usług.

Wnioskodawca w najbliższej przyszłości planuje założenie spółki osobowej, tj. Spółki komandytowej, w której miałby status komandytariusza (dalej: jako Spółka komandytowa). Po założeniu miałaby ona zawrzeć umowę o świadczenie usług z ….. W ramach tej umowy, Spółka komandytowa będzie świadczyła na rzecz …. szereg usług związanych z działalnością agencyjną w zakresie sprzedaży maszyn przemysłowych. Częściowo zakres tych usług może się pokrywać z czynnościami, jakie wykonywane były przez Wnioskodawcę w ramach stosunku pracy łączącego Go z ….. (ponownie jednak należy podkreślić, że żadne z tych czynności nie były faktycznie wykonywane przez Wnioskodawcę w 2017 r.).

Z tytułu świadczenia usług ….. będzie zobowiązana uiszczać wynagrodzenie prowizyjne w wysokości 1/4 zysków netto osiągniętych przez nią w wyniku transakcji sprzedaży, w których pośredniczyła Spółka komandytowa w ramach umowy o świadczenie usług. Spółka komandytowa nie wyklucza również świadczenia w przyszłości na rzecz …. usług komplementarnych do sprzedaży (w szczególności usług o charakterze marketingowym i reklamowym). Z postanowień umowy o świadczenie usług wynikać będzie obowiązek okresowego raportowania Zarządowi Spółki wykonania przez Spółkę komandytową określonych w umowie usług. Podstawową formą świadczenia usług będzie komunikacja za pomocą środków porozumiewania się na odległość, w tym za pomocą komunikatorów, poczty e-mail oraz łączności telefonicznej. Dopuszcza się także możliwość konsultacji bezpośrednich w terminach uzgodnionych przez strony umowy przy wystąpieniu szczególnych potrzeb ….. Działalność prowadzona przez Spółkę komandytową na podstawie umowy o świadczenie usług będzie miała charakter zarobkowy oraz polegać będzie na świadczeniu usług w sposób zorganizowany i ciągły.

Zauważyć należy również, że żadna z powyższych umów nie jest umową o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktem menedżerskim lub umową o podobnym charakterze. Spółka komandytowa zamierza także świadczyć usługi na rzecz innych kontrahentów.

W piśmie z dnia 15 listopada 2017 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że …. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa z siedzibą w …., w której Wnioskodawca jest komandytariuszem, została wpisana do Krajowego Rejestru Przedsiębiorców w dniu 29 września 2017 r. Jest ona zarejestrowana pod numerem KRS …… Przedmiotem działalności Spółki jest m.in. produkcja maszyn i narzędzi, sprzedaż hurtowa maszyn i urządzeń, jak również ich naprawa, konserwacja, czy instalowanie maszyn, sprzętu i wyposażenia.

Zgodnie z art. 102 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1577), w spółce komandytowej co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona.

W Spółce komandytowej, której dotyczy wniosek o interpretację, jest dwóch wspólników:

• komplementariuszem Spółki jest – ….. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w …..,

• komandytariuszem Spółki jest – Wnioskodawca.

Komplementariusz, jako Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, podlega opodatkowaniu na gruncie ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1888), tj. 19% stawką podatku dochodowego.

Komandytariusz zaś, jako osoba fizyczna, podlega opodatkowaniu na gruncie ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych – zgodnie ze stanowiskiem przedstawionym we wniosku o interpretację będzie On podlegał opodatkowaniu podatkiem liniowym w wysokości 19%.

W Spółce występuje tylko dwóch wspólników (komandytariusz – Wnioskodawca oraz komplementariusz – Spółka z o.o.) i w 2017 r. wspólnicy nie planują zmian w jej składzie osobowym.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, z kolei nie może być pracownikiem w rozumieniu art. 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 2016 r., poz. 1666, z późn. zm.), ponieważ nie może świadczyć pracy osobiście (por. Jaśkowski Kazimierz, Maniewska Eliza, Komentarz aktualizowany Kodeksu pracy, LEX 2017).

Do obowiązków wykonywanych przez Wnioskodawcę w ramach Spółki komandytowej, które mogą pokryć się z obowiązkami wykonywanymi uprzednio na podstawie umowy o pracę, zalicza: sprzedaż maszyn oraz czynności okołosprzedażowe nakierowane na zwiększenie wolumenu sprzedaży maszyn, tj. marketing. Wnioskodawca wskazuje przy tym, że czynności zakresu sprzedaży maszyn świadczone w ramach Spółki komandytowej będą miały charakter agencyjny.

Zakres działalności Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, zgodnie z danymi zaczerpniętymi z Centralnej Informacji Krajowego Rejestru Sądowego, obejmuje m.in. produkcję, sprzedaż, instalację oraz naprawy różnego typu maszyn.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w wypadku uzyskania przez Wnioskodawcę statusu komandytariusza w Spółce komandytowej, dochód uzyskiwany w związku z działalnością gospodarczą prowadzoną przez tę Spółkę, może podlegać opodatkowaniu stawką w wysokości 19% podstawy obliczenia podatku, o której mowa w art. 30c ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, dochód uzyskiwany przez Niego, jako komandytariusza w związku z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Spółkę komandytową, może podlegać opodatkowaniu stawką w wysokości 19% podstawy obliczenia podatku, o której mowa w art. 30c ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dalej: u.p.d.o.f. Innymi słowy, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że będzie mógł stosować opodatkowanie w formie podatku liniowego.

Stosownie do art. 1 § 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1577, dalej: k.s.h.), spółkami handlowymi są: spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa, spółka komandytowo-akcyjna, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością i spółka akcyjna. Zaś zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 k.s.h., pod pojęciem spółki osobowej rozumie się spółkę jawną, spółkę partnerską, spółkę komandytową i spółkę komandytowo-akcyjną.

W art. 102 k.s.h. wskazano, że spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona. Komandytariusz, stosownie do art. 123 § 1 k.s.h., uczestniczy w zysku spółki proporcjonalnie do jego wkładu rzeczywiście wniesionego do spółki, chyba że umowa spółki stanowi inaczej. Spółka komandytowa – jako spółka osobowa – nie została przez ustawodawcę wyposażona w podmiotowość prawną, która byłaby odrębna od wspólników, co oznacza, że na gruncie przepisów prawa podatkowego nie jest ona podmiotem, na którym spoczywa obowiązek podatkowy na gruncie podatku dochodowego, obowiązek taki spoczywa natomiast na wspólnikach takiej spółki.

Dlatego też w okolicznościach przedstawionych w niniejszym wniosku, do Wnioskodawcy, jako osoby fizycznej, z tytułu dochodu osiągniętego jako wspólnik Spółki komandytowej, zastosowanie znajdują przepisy dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych.

W myśl przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.; dalej: u.p.d.o.f.), a dokładniej art. 9 ust. 1 u.p.d.o.f., opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów ustawy Ordynacja podatkowa zaniechano poboru podatku.

Stosownie zaś do art. 8 ust. 1 u.p.d.o.f., przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. la, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Mając na względzie przedstawione zdarzenie przyszłe, należy również odnieść się do unormowania zawartego w art. 5b ust. 2 u.p.d.o.f., który stanowi, że jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczy prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, czyli z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Definicję tego pojęcia ustawodawca zawarł w art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f. Zgodnie z tym przepisem, pozarolniczą działalnością gospodarczą jest działalność zarobkowa:

1. wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa,
2. polegająca na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegająca na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

-prowadzona we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 u.p.d.o.f.

Z kolei, w art. 5b ust. 1 u.p.d.o.f. ustawodawca enumeratywnie wymienił przesłanki, których łączne spełnienie pozbawia uznania wykonywanych czynności za pozarolniczą działalność gospodarczą. Zgodnie z przywołaną regulacją, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są niżej wymienione warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Dochód osiągnięty z tytułu pozarolniczej działalności gospodarczej może być na gruncie u.p.d.o.f opodatkowany w dwojaki sposób:

• wg zasad ogólnych, tj. z zastosowaniem skali podatkowej;

• 19% podatkiem liniowym.

Szczegółowe zasady opodatkowania podatkiem liniowym uregulowano w art. 30c u.p.d.o.f. Zgodnie z tym przepisem, podatek dochodowy od dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej uzyskanych przez podatników, o których mowa w art. 9a ust. 2 lub 7, z zastrzeżeniem art. 29, 30 i 30d, wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do przepisu art. 9a ust. 2 u.p.d.o.f., podatnicy, którzy zamierzają skorzystać z liniowej formy opodatkowania, są obowiązani do złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego do dnia 20 stycznia roku podatkowego pisemnego oświadczenia o wyborze tego sposobu opodatkowania. Jeżeli podatnik rozpoczyna prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w trakcie roku podatkowego, pisemne oświadczenie składa właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego nie później niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu. Ponadto, oświadczenie to podatnik może także złożyć na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej.

W myśl art. 9a ust. 3 u.p.d.o.f., jeżeli podatnik, który wybrał opodatkowanie liniowe, uzyska z działalności gospodarczej prowadzonej samodzielnie lub z tytułu prawa do udziału w zysku spółki niebędącej osobą prawną przychody ze świadczenia usług na rzecz byłego lub obecnego pracodawcy, odpowiadających czynnościom, które podatnik lub co najmniej jeden ze wspólników wykonywał lub wykonuje w roku podatkowym w ramach stosunku pracy lub spółdzielczego stosunku pracy, podatnik ten traci w roku podatkowym prawo do opodatkowania w sposób określony w art. 30c u.p.d.o.f. i jest obowiązany do wpłacenia zaliczek od dochodu osiągniętego od początku roku, obliczonych przy zastosowaniu skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1 u.p.d.o.f., oraz odsetek za zwłokę od zaległości z tytułu tych zaliczek.

Z przywołanych powyżej przepisów wynika, że opodatkowanie podatkiem liniowym nie może zostać zastosowane wobec podatników, którzy uzyskują przychód z działalności gospodarczej z tytułu świadczenia usług na rzecz obecnego lub byłego pracodawcy i usługi te są tożsame z czynnościami, które podatnik, jako przedsiębiorca bądź wspólnik spółki osobowej, wykonywał bądź wykonuje w roku podatkowym w ramach stosunku pracy lub spółdzielczego stosunku pracy.

W orzecznictwie NSA ugruntowało się stanowisko, że „zwrot odpowiadających czynnościom należy odnosić do przychodów ze świadczenia usług przez podatnika na rzecz byłego lub obecnego pracodawcy, które są takie same (tożsame), jak czynności uprzednio przez niego wykonywane” (wyrok NSA z dnia 14 maja 2015 r., sygn. II FSK 1069/13).

W tym kontekście należy wyraźnie zaznaczyć, że w ramach zdarzenia przyszłego przedstawionego w niniejszym wniosku ograniczenie wynikające z cytowanego wyżej art. 9a ust. 3 u.p.d.o.f. nie znajdzie zastosowania.

Fakt, że Wnioskodawca planuje wykonywanie w ramach Spółki komandytowej czynności, które mogą być częściowo zbieżne z czynnościami wykonywanymi uprzednio w ramach stosunku pracy, nie wpłynie na Jego prawo do skorzystania z opodatkowania podatkiem liniowym. Kluczowa w tym kontekście jest bowiem okoliczność, że powyższy przepis odnosi się do wykonywania pracy w danym roku podatkowym („wykonywał lub wykonuje w roku podatkowym”). Jak zaś podkreślano w opisie zdarzenia przyszłego, w 2017 r. Wnioskodawca takich czynności nie wykonywał, gdyż przebywał na urlopie rodzicielskim i z tej przyczyny nie mógł ich wykonywać. Niemożność ta jest ściśle skorelowana z istotą urlopu, który zgodnie z definicją słownikową – jest odpłatną lub nieodpłatną przerwą w wykonywaniu pracy. Przebywanie na urlopie rodzicielskim, którego celem jest zapewnienie opieki małoletniemu dziecku, wyklucza możliwość faktycznego wykonywania pracy przez Wnioskodawcę na rzecz Jego pracodawcy, o ile nie złożył pisemnego wniosku o połączenie urlopu z wykonywaniem pracy w niepełnym wymiarze czasu pracy. W niniejszej sprawie, Wnioskodawca nie złożył jednak takiego wniosku, co oznacza, że przez cały czas trwania urlopu rodzicielskiego nie świadczył pracy, nie wykonywał faktycznie czynności, mimo pozostawania w stosunku pracy.

Interesujący wywód w tej materii zaprezentował NSA w wyroku z dnia 20 lipca 2010 r., sygn. akt II FSK 516/09. W orzeczeniu tym stwierdzono, że: „Czynności wykonywane w ramach stosunku pracy to nic innego, jak działania objęte zakresem powierzonych pracownikowi obowiązków. Do tych właśnie czynności odsyła art. 9a ust. 3 u.o.p.d.o.f., a konkretnie zwrot normatywny „odpowiadających czynnościom”, które podatnik wykonywał w ramach stosunku pracy. Ten zwrot normatywny nie jest definiowany w omawianej ustawie podatkowej, jak również nie definiują go przepisy innych ustaw. W związku z tym dla jego zrozumienia należy posłużyć się regułami wykładni językowej, a konkretnie języka ogólnego polskiego i kontekstem tego zwrotu w zdaniu, które go zawiera. „Odpowiadający” to przymiotnik odczasownikowy od czasownika odpowiadać. W języku polskim odpowiadać to m.in. być pod pewnym względem podobnym do czegoś, takim samym jak coś innego, być niesprzecznym, zgodnym z czymś (…).

Reasumując należy przyjąć, że zawarty w art. 9a ust. 3 u.o.p.d.o.f., zwrot normatywny „odpowiadający czynnościom” odnosi się do przychodów ze świadczenia usług na rzecz byłego lub obecnego pracodawcy, które są takie same (tożsame) jak czynności, które podatnik lub co najmniej jeden ze wspólników wykonywał w ramach stosunku pracy lub spółdzielczego stosunku pracy. Omawiany zwrot normatywny należy odnieść do faktycznie wykonywanych przez pracownika czynności”.

W przypadku będącym przedmiotem niniejszego wniosku, Wnioskodawca – pracownik nie wykonywał zaś faktycznie w roku podatkowym czynności, z uwagi na pozostawanie na urlopie rodzicielskim. Dlatego też przepis art. 9a ust. 3 u.p.d.o.f., limitujący możliwość zastosowania podatku liniowego, nie znajdzie w tej sytuacji zastosowania.

Biorąc pod uwagę powyższą argumentację, w ocenie Wnioskodawcy, do osiągniętego przez Niego dochodu z tytułu uczestnictwa w Spółce komandytowej, która jednocześnie będzie świadczyć usługi na rzecz byłego pracodawcy Wnioskodawcy, może On stosować liniową stawkę podatku w wysokości 19%. Stanowisko to opiera się na stwierdzeniu, że przesłanki uniemożliwiające skorzystanie ze stawki liniowej nie są spełnione przez Wnioskodawcę, nie obejmuje Go ograniczenie z art. 9a ust. 3 u.p.d.o.f. W roku podatkowym (rozpoczętym z dniem 1 stycznia 2017 r.), z uwagi na przebywanie na urlopie rodzicielskim, Wnioskodawca nie miał bowiem sposobności do faktycznego świadczenia pracy, do faktycznego wykonywania czynności w zakresie wskazanych w umowie o pracę obowiązków. Wskazany przepis wyraźnie odnosi się do tożsamości zakresów czynności wykonywanych w danym roku podatkowym na podstawie umowy o pracę oraz czynności związanych ze świadczeniem usług w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Jeśli więc Wnioskodawca w ramach Spółki komandytowej będzie świadczył usługi, które mogą się częściowo pokryć z obowiązkami wykonywanymi uprzednio na podstawie umowy o pracę, ale obowiązki te nie były faktycznie wykonywane w czasie trwania umowy o pracę w 2017 r., to zdaniem Wnioskodawcy nie ma podstaw, by odmówić Mu prawa do skorzystania z opodatkowania podatkiem liniowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

W tym miejscu wyjaśnić jedynie należy, że przedstawiając własne stanowisko Wnioskodawca przywołał nieaktualne brzmienie art. 9a ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis art. 9a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że: „podatnicy, mogą wybrać sposób opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c. W tym przypadku są obowiązani do złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego do dnia 20 stycznia roku podatkowego pisemnego oświadczenia o wyborze tego sposobu opodatkowania. Jeżeli podatnik rozpoczyna prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej, w trakcie roku podatkowego, pisemne oświadczenie składa właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego, nie później niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu. Oświadczenie o wyborze opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c podatnicy mogą złożyć na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej”. Powyższe jednak nie ma wpływu na treść rozstrzygnięcia.

Końcowo wskazać należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe jest zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Tak więc, jeżeli opis przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego nie będzie zgodny ze zdarzeniem, które wystąpi w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ….., w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

źródło: https://sip.mf.gov.pl/